Omega Audio Visual Productions

Ο Γιώργος Παξινός, ο πασίγνωστος καθηγητής και φίλος, είναι ένα ακόμα άξιο τέκνο της Ιθάκης. Ο Γιώργος Παξινός γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 1944. Οι γονείς του, Θεόδωρος και Ελένη, απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Όταν τελείωσε το Λύκειο έφυγε από την αγαπημένη του Ιθάκη στις 13 Μαρτίου 1963. Σπούδασε στα πανεπιστήμια Berkeley, McGill και Yale και ήταν επισκέπτης επιστήμονας στο Cambridge, στην Οξφόρδη, στο Stanford και στο UCLA.

Μέχρι το τέλος της ζωής του, ο Τόνυ Ράφτυ δεν μπόρεσε ούτε στιγμή να ξεχάσει το τραγικό θάνατο του αδελφού του Στάθη (Στέν) που είχε αιχμαλωτισθεί από τους Ιάπωνες κατά την πτώση της Σιγκαπούρης και είχε κάνει καταναγκαστικά έργα στη διαβόητη σιδηροδρομική γραμμή της Μπούρμας – γνωστή από την ταινία «Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάϊ». Ο Στεν, λοιπόν, μεταφερόταν μαζί με εκατοντάδες άλλους αιχμαλώτους από τη Σιγκαπούρη στην Ιαπωνία για να δουλέψουν στα κάτεργα. Ένα αμερικανικό υποβρύχιο τορπίλισε, στις 12 Σεπτεμβρίου του 1944, το μεταγωγικό «Ρακούγιο Μαρού».

Ένα ακόμα μεγάλο τέκνο της Ιθάκης, ήταν ο Αντώνης Ραυτόπουλος ή Τόνυ Ράφτυ, όπως έγινε διάσημος… «Όταν βάζεις κάτω το κεφάλι και δουλεύεις σκληρά, υποκλίνεσαι σε αυτό που αγαπάς και στο τέλος θα ανταμειφθείς». Αυτά ήταν τα σοφά λόγια που άκουσα από το διάσημο σκιτσογράφο Τόνυ Ράφτυ, όταν συναντηθήκαμε, για πρώτη φορά, τυχαία, στα γραφεία της Ένωσης Συντακτών Αυστραλίας, στο Σίδνεϊ, πριν 50 περίπου χρόνια.

Είχα τη χαρά και την τύχη να γνωρίσω άλλο ένα άξιο τέκνο της Ιθάκης που διέπρεψε στον πνευματικό και καλλιτεχνικό κόσμο των Αντιπόδων – τον αξέχαστο Γιώργο Παϊζη. Ήταν ηθοποιός, σκηνοθέτης, ποιητής και – το σημαντικότερο ένας ευαίσθητος και υπέροχος άνθρωπος. Ο Γιώργος Παϊζης γεννήθηκε στο Σταυρό στις 9 Ιανουαρίου του 1893 και έφυγε από την αγαπημένη του Ιθάκη το 1906 σε ηλικία μόλις 13 ετών. Όπως μου είχε αναφέρει, στην Αθήνα φοίτησε σε Τεχνική Σχολή και έκανε μαθήματα υποκριτικής στη Σχολή Παρνασσού πριν πάρει την απόφαση να μεταναστεύσει, το 1910, στην Αυστραλία και συγκεκριμένα στο Σίδνεϊ κρατώντας μια βαλίτσα γεμάτη δημιουργικές ανησυχίες.

Η πρώτη ελληνική ταινία που ο Στάθης Ραυτόπουλος εξασφάλισε και προβλήθηκε στην Αυστραλία ήταν «Η Φωνή της Καρδιάς». Η ταινία αυτή ήταν η πρώτη κατοχική – κυκλοφόρησε το 1943 – και πρώτη της γνωστής εταιρείας «Φίνος Φιλμς», με πρωταγωνιστές τους μεγάλους του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου Αιμίλιο Βεάκη, Καίτη Πάνου, Δημήτρη Χορν, Αλέκο Λειβαδίτη, Λάμπρο Κωνσταντάρα, Σμαρούλα Γιούλη και άλλους. Ο Στάθης Ραυτόπουλος είχε εξασφαλίσει επίσης τα δικαιώματα γαλλικών, γιουγκοσλαβικών και ιταλικών ταινιών καθώς και ταινιών από άλλες χώρες.

Ο Στάθης Ραυτόπουλος υπήρξε ένας ακόμα σημαντικός Ιθακήσιος των Αντιπόδων. Γεννήθηκε στην Κολλιερή το 1921. Το 1934 ο πατέρας του, Σπύρος, που από χρόνια είχε μεταναστεύσει στην Αυστραλία, γύρισε για ένα μικρό διάστημα στην Ιθάκη όπου συναντήθηκε, για πρώτη φορά, με το γιο του Στάθη, ο οποίος ήταν ήδη 13 ετών. Επιστρέφοντας στην Αυστραλία πήρε μαζί του και το μικρό Στάθη. Να σημειωθεί ότι ο παππούς του είχε μεταναστεύσει στους Αντίποδες το 1895.

O Αντώνιος Λεκατσάς ήταν ένας πολύ επιτυχημένος επιχειρηματίας. Ήταν σημαντικός παράγοντας της ελληνικής παροικίας, ήταν φιλάνθρωπος ενώ έμεινε γνωστός για την κατασκευή πολλών δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων της Μελβούρνης. Στις 28 Φεβρουαρίου 1893, ο Λεκατσάς παντρεύτηκε την Αγγλίδα Margaret Wilson, τότε επικεφαλής του τμήματος γουνών του καταστήματος Foy & Gibson. Η ίδια βαφτίστηκε Χριστιανή Ορθόδοξη και έπαιξε μεγάλο ρόλο στις επιχειρήσεις του συζύγου της, ενθαρρύνοντας τον σε όλα.

Σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες ο Ανδρέας Λεκατσάς ήταν ο πρώτος Ιθακήσιος που έφθασε στην Αυστραλία και συγκεκριμένα στη Μελβούρνη, ως ναύτης σε βρετανικό πλοίο. Η άφιξή του τοποθετείται στα 1848. Ένα χρόνο αργότερα έφθανε ο Γεώργιος Μορφέσης. Ο ανήσυχος Λεκατσάς πήγε στην περιοχή Μπαλαράτ της Πολιτείας Βικτώριας όπου είχαν βρεθεί πλούσια κοιτάσματα χρυσού, την περίοδο κατά την οποία είχαν εξεγερθεί οι χρυσοθήρες διαμαρτυρόμενοι για το υψηλό κόστος της άδειας εξόρυξης που είχαν επιβάλει οι βρετανικές αποικιακές αρχές.

Αρχίζω τονίζοντας ότι η Αυστραλία που βρήκα, όταν για πρώτη φορά πάτησα το πόδι μου στη μεγάλη αυτή ήπειρο, ήταν πολύ διαφορετική από την Αυστραλία του σήμερα. Τότε, τον Ιανουάριο του 1970, ήταν μια χώρα που παρέμενε αυστηρά αγγλοσαξονική, με πληθυσμό 12 εκατομμύρια και με μια κοινωνία που χαρακτηριζόταν από ξενοφοβία. Ήταν ανασκουμπωμένη σε ότι αφορούσε τους μη αγγλοσάξονες μετανάστες. Σήμερα έχει πληθυσμό 26 και πλέον εκατομμύρια, και έχει μεταμορφωθεί σε μια χώρα πολυπολιτισμική με μια κοινωνία ανεκτική στη διαφορετικότητα των πολιτισμών.

Να ξεφύγουμε λίγο από τον κόσμο των επιχειρήσεων και της πολιτικής και να περάσουμε στον κόσμο των γραμμάτων. Εξαιρετικό δείγμα ανθρώπου που με την πέννα του δημιουργεί, είναι ο Γεράσιμος Κλωνής ο οποίος έχει εκδώσει επτά ποιητικές συλλογές. Από αυτές οι έξη έχουν τίτλο «ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΣΥΜΜΙΚΤΑ» ενώ το έβδομο βιβλίο του φέρει τον τίτλο «ΕΜΜΕΤΡΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ – Από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα». Η ΕΜΜΕΤΡΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ του Γεράσιμου Κλωνή περιλαμβάνει 1872 τετράστιχα. Το βιβλίο του αυτό κέρδισε το πρώτο βραβείο στον πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης του περιοδικού «Ο ΚΕΦΑΛΟΣ».