Ήττα ή θάνατος…
Ήταν Ιούνιος του 1943. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος σκορπούσε παντού τη φρίκη. Το θερμόμετρο στα ύψη. Στα ύψη και η αγωνία και ο φόβος των κατοίκων ενός ρωσικού χωριού, ένα μεγάλο μέρος των οποίων ήταν Έλληνες (ποντιακής καταγωγής). Η ιστορία μας εκτυλίχτηκε στην κωμόπολη της Μαύρης Θάλασσας, Βιτιάζεβο.
Όταν τα λόγια είναι λίγα, πολύ λίγα…
Δεν πάνε τα χέρια μου στο πληκτρολόγιο! Έχουν κολλήσει! Δεν μπορώ να πιστέψω ότι πρέπει να γράψω τις λέξεις που ακολουθούν. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο αγαπημένος φίλος, ο επί 50 χρόνια άψογος συνεργάτης, ο έντιμος, ο σεμνός δημοσιογράφος, ο δημιουργικός τεχνίτης της πέννας, ο Γιώργος Χατζηβασίλης, πέρασε στην απέναντι όχθη!
Όλα καλά αλλά…
Με πολύ ενδιαφέρον διάβασα τις δηλώσεις του Δημάρχου Αργοστολίου, κ. Θεόφιλου Μιχαλάτου, γύρω από τις προσπάθειες που καταβάλει ο Δήμος για να αντιμετωπιστούν το κυκλοφοριακό χάος και η έλλειψη χώρων στάθμευσης. Ο κ. Μιχαλάτος ανακοίνωσε βασικά πέντε μέτρα που, ας ελπίσουμε, θα αποδώσουν:
Η τρέλα έχει όνομα: Ελληνικό Κράτος
Σε δύο περίπου μήνες συμπληρώνονται 15 χρόνια από τότε που επέστρεψα στα πάτρια εδάφη μετά από 40 και πλέον χρόνια διαβίωσης στη φιλόξενη γη του νότου, την Αυστραλία – μια χώρα που ο πολίτης αντιμετωπίζεται με σεβασμό και η ευνομία διέπει όλες τις πτυχές της ζωής. Θα μού πείτε, τότε γιατί γύρισες; Γύρισα γιατί το DNA μου…
«Βρισκόμαστε υπό κατοχή…»
Το ηλεκτρονικό μήνυμα από τον Επίσκοπο Γκόμα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, Θεοφιλέστατο Τιμόθεο, με άφησε συγκλονισμένο. «Βρισκόμαστε υπό κατοχή… Η κατάσταση είναι τραγική. Άνθρωποι πεθαίνουν στους δρόμους, γυναίκες κακοποιούνται βάναυσα, παιδιά λιμοκτονούν…» Με δύο λόγια ανείπωτη τραγωδία! Η πόλη Γκόμα βρίσκεται στο Ανατολικό τμήμα της Λ.Δ. του Κονγκό, πολύ κοντά στη Ρουάντα και πλήττεται από ένοπλες…
Αναμνήσεων συνέχεια…
Το σεντούκι των αναμνήσεων, που άνοιξε διάπλατα από την ανεύρεση ενός ξεχασμένου κειμηλίου από το πέρασμά μου από το Πολεμικό Ναυτικό, δεν είναι εύκολο να κλείσει. Το προσπάθησα αλλά απέτυχα παταγωδώς. Οι αναμνήσεις όρμησαν σα σίφουνας έξω από το σεντούκι. Ήθελαν να μου θυμίσουν ότι «από το χθες δεν μπορείς να ξεφύγεις, γι’ αυτό πρόσεχε πώς θα…
Από το σεντούκι των αναμνήσεων…
Για άλλο έψαχνα και άλλο βρήκα! Και αυτό που βρήκα ξεχασμένο σε ένα συρτάρι ήταν ένα ανεκτίμητο κειμήλιο από τα χρόνια που υπηρέτησα την πατρίδα. Ήταν αυτό το ανεκτίμητο κειμήλιο που άνοιξε το σεντούκι των αναμνήσεων μου από το πέρασμά μου από το Πολεμικό Ναυτικό. Ήταν τέτοιες μέρες του μακρινού 1969 όταν πήρα απολυτήριο από το Ναυτικό…
Τηλεοπτικά ατοπήματα και άλλα φαιδρά…
Είμαι άνθρωπος που αποδέχεται το νέο, το καινούργιο, το μοντέρνο αλλά απορρίπτει συλλήβδην τον επικίνδυνο μοντερνισμό που ξεφεύγει από τα αποδεκτά όρια της λογικής δυναμιτίζοντας τα πάντα και κατά κύριο λόγο τα θεμέλια της οικογένειας και της γλώσσας μας. Έχουμε φτάσει στο σημείο που το «τί ξέρεις» ή το «τί μπορείς να προσφέρεις» δε μετράνε και τη…
Ανάμεσα σε δύο κόσμους… – 2
Φθάνοντας στην Αυστραλία στο νου μου, για μεγάλο διάστημα, κυριαρχούσε η σκέψη «θα μείνω μέχρι την ολοκλήρωση των σπουδών και άντε ένα δυο χρόνια παραπάνω, για την απόκτηση εμπειρίας και μετά επιστροφή στα πάτρια». Αυτό ήταν το σχέδιο. Η ζωή, όμως, άλλα επιφυλάσσει… Το διάστημα από το Γενάρη του 1970, που έφθασα στο Σίδνεϊ, μέχρι τα μέσα…
Ανάμεσα σε δύο κόσμους… – 1
Είναι δύσκολο, αφάνταστα δύσκολο, όταν γνωρίζεις δύο πατρίδες. Όταν βλέπεις το φως της ζωής στη μία και το φως της προόδου στην άλλη. Ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων έχει ζήσει αυτή την εμπειρία και ένας από αυτούς είμαι και εγώ. Γεννήθηκα στην Ελλάδα και έζησα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής στην Αυστραλία. Θυμάμαι ότι από τα πρώτα…
Ένας υγιής ασθενής…
Ένας υγιής ασθενής; Όσο και να ακούγεται οξύμωρο είναι γεγονός. Και πού βρίσκεται αυτός ο υγιής ασθενής; Πού αλλού, στην Ελλάδα! Αναφέρομαι στη νοσοκομειακή μας περίθαλψη. Στα δημόσια νοσοκομεία μας. Σε αυτά τα τόσο σημαντικά ιδρύματα για την υγεία των κατοίκων αυτής της ταλαίπωρης χώρας. Αφορμή για αυτές μου τις σκέψεις μου έδωσε ένα δημοσίευμα μιας κυρίας…
Θύμησες που πληγώνουν…
Δεν είναι λίγες οι φορές που διαβάζοντας ένα καλό βιβλίο και πίνοντας ένα φλιτζάνι καφέ προσπαθώ να απαλλαγώ από ορισμένες θύμησες των παιδικών μου χρόνων, από μια εποχή τόσο διαφορετική από τη σημερινή! Γιατί ναι, αυτές οι θύμησες με οδηγούν σε συγκρίσεις και οι συγκρίσεις σε απέραντη απογοήτευση. Δε λέω, καμία εποχή δεν είναι ίδια με την…
Για να πάμε μπροστά…
Πριν λίγες μέρες είχα γράψει ότι το φορολογικό σύστημα στην Ελλάδα είναι πολύπλοκο και επομένως δύσκολο να εφαρμοστεί. Παράλληλα, λόγω της πολυπλοκότητας, είναι και άδικο. Έτσι ένα μεγάλο ποσοστό φορολογουμένων καλείται να πληρώνει περισσότερα από αυτά που πραγματικά τους αναλογούν, ενώ άλλοι καταβάλουν λιγότερους φόρους.
Ο κλέψας τού κλέψαντος…
Φωνάζει η κυβέρνηση «υπάρχει μεγάλη φοροδιαφυγή». Φωνάζουν οι φορολογούμενοι «φορολογούμεθα υπερβολικά». Η «λύση» που έχει βρεθεί είναι 100% ελληνική. Η κυβέρνηση «κλέβει» τους φορολογούμενους και οι φορολογούμενοι «κλέβουν» την κυβέρνηση! Δηλαδή «ο κλέψας τού κλέψαντος». Ποδοσφαιρικά θα λέγαμε ότι το ματς είναι ισόπαλο με μόνη διαφορά ότι υπάρχουν και οι θεατές, οι έντιμοι που, ως συνήθως, πληρώνουν…
Επιτέλους στην Ιθάκη…
Σήμερα θα σας πάρω σε ένα ταξίδι από το μακρινό χθες στο σήμερα με μερικούς ενδιάμεσους σταθμούς. Το ταξίδι αρχίζει στο Σίδνεϊ και καταλήγει στο Βαθύ της Ιθάκης… Ήταν, θυμάμαι, στις αρχές της δεκαετίας του 70… Είχα μόλις προσληφθεί ως δόκιμος δημοσιογράφος. Με την επιστολή του εργοδότη μου στο χέρι είχα πάει στα γραφεία της Ένωσης Συντακτών…