Με τη βαλίτσα στο χέρι…              

ΜΕΡΟΣ  4

Η τάξη στη Σιγκαπούρη βρίσκεται στο αποκορύφωμά της. Όπου και να κοιτάξεις έχεις την αίσθηση ότι τα πάντα είναι στη θέση τους.

Η καθαριότητα στους δρόμους, στα εμπορικά κέντρα, στους κήπους, σε όλους γενικά τους δημόσιους χώρους είναι απίστευτη.

Μετά υπάρχει και ο σεβασμός του ενός στα δικαιώματα του άλλου. Για παράδειγμα, όταν ένας πεζός κάνει το πρώτο βήμα να κατέβει από το πεζοδρόμιο για να διασχίσει μια διάβαση πεζών, ΟΛΑ τα οχήματα κοκκαλώνουν και του δίνουν προτεραιότητα, όχι σαν και εμάς στην Ελλάδα που «πρέπει να κοινωνήσεις και να κάνεις το σταυρό σου» πριν επιχειρήσεις να περάσεις απέναντι!

Κάτι άλλο που εντυπωσιάζει τον επισκέπτη είναι ότι ΟΛΕΣ οι διαχωριστικές γραμμές στους δρόμους είναι άψογες από κάθε άποψη λες και τις φρεσκάρουν κάθε βράδυ!

Επίσης η εγκληματικότητα είναι πολύ περιορισμένη γιατί πρώτον υπάρχουν αυστηροί νόμοι οι οποίοι δεν ψηφίζονται –όπως στην Ελλάδα– απλά για το θεαθήναι. ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΑ.

Επειδή στη Σιγκαπούρη οι πιστωτικές κάρτες είναι δεκτές από τους πάντες, δεν μετατρέψαμε χρήματα στο τοπικό νόμισμα (δολάριο). Έτσι πληρώναμε μόνο με πλαστικό χρήμα. Κανείς δεν μας είπε «συγνώμη δεν διαθέτουμε το μηχάνημα», κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά στην… τουριστική Ελλάδα. Θα πρέπει, όμως, να σημειώσω ότι η Σιγκαπούρη έπαψε να είναι ο παράδεισος των τουριστών σε ότι αφορά τις τιμές των προϊόντων. Πριν 20-30 χρόνια οι τιμές ήταν πολύ χαμηλότερες από ότι στην Ευρώπη και την Αυστραλία. Τώρα, όμως, οι τιμές έχουν σχεδόν εξισωθεί.

Δεν θα ξεχάσω, εξάλλου, τη συμπεριφορά δύο-τριών οδηγών ταξί που με χαμόγελο μας είχαν εξυπηρετήσει με επισκέψεις σε διάφορα αξιοθέατα της νησιωτικής χώρας. Όταν τους είπαμε να προσθέσουν στη χρέωση της πιστωτικής μας κάρτας και ένα φιλοδώρημα δεν δέχτηκαν λέγοντάς μας: «Δεν πειράζει, κύριε, η κούρσα ήταν πολύ μεγάλη και η αμοιβή μας με το ποσό που γράφει το ταξίμετρο είναι αρκετά καλή…» Αφήνω σε σας τα πορίσματα από τη σύγκριση με την ελληνική πραγματικότητα!

Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που το καθεστώς της επικρίνεται ως «ολίγον τι αυταρχικό». Για να λέω, όμως, την αλήθεια, προτιμώ αυτό το «ολίγον τι αυταρχικό» καθεστώς παρά την ασυδοσία που επικρατεί στην Ελλάδα. Όπου ο καθένας κοιτάζει μόνο την πάρτη του και ο άλλος να πάει να κόψει το λαιμό του! Πολλοί θιασώτες της κακώς νοούμενης ελευθερίας (και δημοκρατίας) ισχυρίζονται ότι οι αυστηροί νόμοι και η με «θρησκευτική ευλάβεια» εφαρμογή τους περιορίζει τις ατομικές ελευθερίες! Βέβαια αυτός ο ισχυρισμός είναι εκ του πονηρού, για να μπορούν αυτοί να κάνουν ότι θέλουν και να προσβάλουν βάναυσα τις δικές μου και τις δικές σας ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα.  

Τελειώνοντας τα της Σιγκαπούρης να προσθέσω ότι είναι γνωστή και ως “The Fine Country”, δηλαδή «Η Ωραία Χώρα» αλλά (λόγω του διπλού νοήματος του Fine) και «Η Χώρα Των Προστίμων», αφού για κάθε παράπτωμα προβλέπεται και κάποιο πρόστιμο το οποίο ο πολίτης πληρώνει αφού στη Σιγκαπούρη δεν υπάρχει περίπτωση να βάλεις «κολλητούς» να το σβήσουν. Όπου υπάρχει τιμωρία οι νόμοι είναι σεβαστοί.

ΠΡΟΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

Οι μέρες πέρασαν γρήγορα. Έτσι κάνουν οι αφιλότιμες όταν περνάς καλά. Όταν θέλεις να περάσουν γρήγορα, αυτές σε γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια.

Στις 5 τα χαράματα ήμασταν στο πανέμορφο αεροδρόμιο Changi για να πάρουμε την πτήση της Singapore Airlines που θα μας μετέφερε στο Σίδνεϊ. Ο ήλιος μόλις είχε σκάσει μύτη στον ορίζοντα όταν το αεροσκάφος άρχισε την αναρρίχησή του στους τροπικούς αιθέρες της Ασίας. Η θέα της Σιγκαπούρης υπέροχη. Μια τελευταία ματιά από το παράθυρο και μια νέα υπόσχεση για επιστροφή.

Σε λιγότερο από μισή ώρα είχαμε περάσει πάνω από τον Ισημερινό (η Σιγκαπούρη βρίσκεται μόλις 137 χιλιόμετρα βόρεια) καθ’ οδόν προς τη Μεγάλη Γη του Νότου, την Αυστραλία…  

• Στη φωτογραφία, μια άποψη του εμπορικού κέντρου της Σιγκαπούρης. Παντού τάξη και καθαριότητα…

Μέχρι την επόμενη εβδομάδα να είσαστε καλά και να θυμάστε… Τα ταξίδια διανθίζουν τη ζωή που και αυτή, με τη σειρά της, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μεγάλο ταξίδι!

• Οποιοδήποτε σχόλιό σας μπορείτε να το στείλετε στο ΜΜΕ που φιλοξενεί το άρθρο ή στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση georgemessaris@gmail.com και εγώ θα το μεταβιβάσω.
• www.omegadocumentaries.com (Τελευταία παραγωγή: ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ – ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ. Για να αποκτήσετε το DVD επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας).