Περιβάλλον: Στου κουφού την πόρτα…

Όπως φαίνεται είναι τόσο ξεροκέφαλοι που αν τους κτυπήσεις το κεφάλι στον τοίχο θα ματώσει ο… τοίχος!

Περί των ταγών μας γενικά μιλάω. Και όχι, δεν αναφέρομαι στους Έλληνες μπροστάρηδές μας. Μιλάω για τα διεθνή πολιτικά κεφάλια που οδηγούν τη δύσμοιρη γη, με μαθηματική πια ακρίβεια, στην καταστροφή λες και αυτοί είναι από άλλο… πλανήτη!

Η υπερκατανάλωση, ο υπερπληθυσμός και το άκρατο κυνήγι του κέρδους μας έχουν φέρει στο χείλος της καταστροφής και οι πρόεδροι και πρωθυπουργοί των υπερδυνάμεων δείχνουν μια «υπερ-αδιαφορία» που γκρεμίζει ντουβάρια. Ο πλανήτης μας –τούτος ο πανέμορφος και φιλόξενος πλανήτης– βογκάει κάτω από το βάρος των αλόγιστων πράξεων μας και οι ηγέτες μας γυρίζουν αλλού το κεφάλι σφυρίζοντας χαρωπά!

Είναι αδιανόητα τα όσα συμβαίνουν. Δεν έχεις παρά να ακούσεις συζητήσεις για το περιβάλλον στον ΟΗΕ για «να σού ανάψουν τα λαμπάκια». Συζητήσεις επί συζητήσεων, θεωρίες επί θεωριών, αναλύσεις επί αναλύσεων, προτάσεις επί προτάσεων, υποσχέσεις επί υποσχέσεων, ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων αλλά ουσία καμία. Λόγια πολλά, έργο κανένα. Όλα γίνονται για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου. Καμιά πολιτική βούληση για τη λήψη αποτελεσματικών μέτρων. Τελεία  και παύλα.

Όμως και σε επίπεδο χωρών επικρατεί πραγματικός τραγέλαφος. Η μια χώρα κατηγορεί την άλλη και της επιρρίπτει ευθύνες για την επιβάρυνση του περιβάλλοντος και στο μόνο που συμφωνούν είναι να γράφουν στα παλιά υποδήματά τους τα όσα χλιαρά αποφασίζει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών.

Τα επιχειρήματά τους για την αποφυγή της εφαρμογής συμφωνηθέντων ημιμέτρων είναι τόσο ρηχά όσο και ένα… αποξηραμένο έλος!

Όλοι προσπαθούν να απαλλαγούν από τις ευθύνες τους νομίζοντας ότι μπορούν να κρυφτούν πίσω από το δάκτυλό τους.

Και όλα αυτά διαδραματίζονται την ώρα που όλο και περισσότεροι επιστήμονες επισημαίνουν τους κινδύνους τονίζοντας ότι πλησιάζουμε με υψηλή ταχύτητα το σημείο από το οποίο δεν θα υπάρχει επιστροφή. Δηλαδή το σημείο στο οποίο η αναστροφή των επιπτώσεων στο περιβάλλον θα είναι αδύνατη!

Έναυσμα να γράψω τούτες τις γραμμές στάθηκαν δύο πρόσφατες ειδήσεις γύρω από τον αγώνα δρόμου ΗΠΑ και Ρωσίας να ελέγξουν την Αρκτική!

Η πρώτη είδηση μας πληροφορούσε ότι «Το αμερικανικό πυρηνικό υποβρύχιο USS Hartford αναδύθηκε στην Αρκτική σπάζοντας τον πάγο και βγήκε στην επιφάνεια στα πλαίσια μιας άσκησης αλλά και προς άγρα εντυπώσεων στην σύγχρονη «μάχη της Αρκτικής» ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία. Η ανάδυση του υποβρυχίου μέσα από τον πάγο ήταν μέρος μιας άσκησης και ενός ευρύτερου προγράμματος ενίσχυσης της παρουσίας των ΗΠΑ σ’ αυτές τις περιοχές όπου οι Ρώσοι έχουν τα τελευταία χρόνια το προβάδισμα…»

Στην είδηση αναφερόταν στα «ψιλά» ότι το εγχείρημα έγινε πιο εύκολα από ότι θα γινόταν χρόνια πριν γιατί έχει πια λεπτύνει το πάχος των πάγων εξ αιτίας των κλιματικών αλλαγών!

Και γιατί παρακαλώ σπεύδουν οι υπερδυνάμεις στον παγωμένο βορά; Όχι βέβαια για τουριστικούς λόγους. Το δέλεαρ είναι ο ορυκτός πλούτος της Αρκτικής η εκμετάλλευση του οποίου γίνεται τώρα πολύ πιο εύκολη. Με άλλα λόγια πάνε να ξεκάνουν και αυτή την παρθένα περιοχή της γης και στο διάολο να πάει το περιβάλλον και μαζί του εγώ, εσείς, αυτοί, δηλαδή όλοι! Είναι ή δεν είναι αυτή, αυτοκτονική πολιτική;

Το εγχείρημα του αμερικανικού πυρηνικού υποβρύχιου έρχεται, όπως προανάφερα, σε απάντηση των ρωσικών κινήσεων στο Βόρειο Πόλο.

Από την πλευρά της η Ρωσία δεν είναι διατεθειμένη να χάσει το «παιγνίδι» που φαίνεται, προς το παρόν, να κερδίζει:

«Όπως αναφέρουν τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης» τονίζεται στη δεύτερη είδηση «ο Βόρειος Ρωσικός Στόλος σκοπεύει να επαναλάβει την σοβιετική άσκηση “Behemoth” με τη συμμετοχή δύο υπερσύγχρονων υποβρυχίων κλάσης Borey, του Yury Dolgoruky και του Vladimir Monomakh, τα οποία θα ηγηθούν της άσκησης και μάλιστα το ένα από τα δυο θα εκτοξεύσει ταυτόχρονα 16 βαλλιστικούς διηπειρωτικούς πυραύλους Bulava. Να σημειωθεί ότι τα υποβρύχια της κλάσης Borey συνιστούν την βασική ναυτική δύναμη της λεγόμενης “πυρηνικής τριάδας” της Ρωσίας. Είναι σε θέση να φέρουν 16 πυραύλους Bulava, εκ των οποίων ο καθένας έχει έξι με δέκα πυρηνικές κεφαλές. Μπορούν μάλιστα να κρύβονται στους αρκτικούς πάγους και να εκτελούν βολές σε στόχους πάνω από 9000 χιλιόμετρα μακριά»!

Αυτά τα άκρως ανησυχητικά νέα πρέπει να ανησυχήσουν όλο τον κόσμο γιατί –όπως φαίνεται– οι υπερδυνάμεις δεν ενδιαφέρονται αν ο Βόρειος Πόλος μετατραπεί σε… Ισημερινό!
Ένας συνεχής ανταγωνισμός επικράτησης σε μια γη που κινδυνεύει άμεσα με καταστροφή από τις αλόγιστες πολιτικές των υπερδυνάμεων!   

Βέβαια δεν είναι μόνο οι ισχυροί της γης που κάνουν ότι μπορούν για να καταστρέψουν το περιβάλλον. Και εμείς σαν καταναλωτές βάζουμε τα δυνατά μας να μετατρέψουμε τη γη σε ένα τεράστιο σκουπιδότοπο! Θεωρούμε, για παράδειγμα, γραφικούς αυτούς που κηρύττουν υπέρ της ανακύκλωσης και –ιδιαίτερα εδώ στην Ελλάδα– πετάμε ότι θέλουμε όπου θέλουμε, «γιατί ποιος είσαι εσύ που θα μού πεις τι να κάνω»!

Πολύ φοβάμαι ότι με αυτά τα μυαλά που κουβαλάμε το μέλλον των παιδιών μας θα είναι ζοφερό.

Σταματήστε τη γη να κατέβω…

Μέχρι την επόμενη εβδομάδα να περνάτε καλά. Αν το βρίσκετε δύσκολο, πρέπει να φιλοσοφήσετε λίγο τη ζωή. Βάλετε στην άκρη τις πίκρες της. Μην αφήνετε τις απογοητεύσεις να σας κυριεύουν. Υπάρχουν και χειρότερα. Η ευτυχία είναι τέχνη που δυστυχώς δύσκολα διδάσκεται. Και μη ξεχνάτε χρειαζόμαστε τη γη. Χωρίς αυτή δε μπορούμε να ζήσουμε! Κάντε κάτι για να τη σώσουμε. ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΕΤΕ.  

Οποιοδήποτε σχόλιό σας μπορείτε να το στείλετε στο ΜΜΕ που φιλοξενεί το άρθρο ή στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση georgemessaris@gmail.com και εγώ θα το μεταβιβάσω.

www.omegadocumentaries.com (Τελευταία παραγωγή: ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ –  ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ)