Δεν τα χωράει ο νους…
Ζούμε σε μια εποχή όπου το άκρον άωτον κυριαρχεί!
Ακραία φτώχεια από τη μια, απίστευτος πλούτος από την άλλη.
Ανείπωτη δυστυχία εδώ, απέραντη ευδαιμονία εκεί.
Πείνα που θερίζει σε μια χώρα, απόλυτος κορεσμός σε άλλη.
Ανυπαρξία υγειονομικής περίθαλψης σε μια γωνιά της γης, ό,τι το καλύτερο υπάρχει στον τομέα της υγείας σε μια άλλη γωνιά του πλανήτη.
Ακραίες καταστάσεις παντού. 
Οι άτυχοι προσπαθούν απεγνωσμένα να επιβιώσουν και οι τυχεροί, με ελάχιστες εξαιρέσεις, γυρίζουν απαθέστατα αλλού το κεφάλι!
Μια κατάσταση τραγική που όχι μόνο δε βελτιώνεται αλλά απεναντίας επιδεινώνεται.
Ζούμε σε μια εποχή που η βουλιμία κυριαρχεί. Ο ανταγωνισμός για την απόκτηση όλο και περισσότερου πλούτου είναι το κύριο μέλημα αυτών που πιστεύουν ότι θα τα πάρουν μαζί τους. Δηλαδή σχεδόν όλων!
Δεν είμαι κοινωνιολόγος, ούτε οικονομολόγος για να επιχειρήσω να εξηγήσω αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία μας. Είμαι απλά ένας παρατηρητής που ανησυχεί για το δρόμο που ακολουθούμε ως άνθρωποι. Είναι ένας δρόμος που στηρίζεται στην συνεχή αύξηση της κατανάλωσης η οποία με τη σειρά της βασίζεται στην αύξηση του πληθυσμού. Φοβάμαι λοιπόν ότι αυτός ο δρόμος μας οδηγεί σε αδιέξοδο. Αν δεν το αντιληφθούμε γρήγορα αυτό το αδιέξοδο θα μας οδηγήσει στην καταστροφή.
Ίσως, λέω ίσως, μια λύση είναι αντί να στοχεύουμε στη συνεχή αύξηση του πληθυσμού για να επιτυγχάνεται η αύξηση της κατανάλωσης, να επιχειρούσαμε να εξαλείψουμε τους λόγους που προκαλούν τις ακραίες καταστάσεις. Να μειώσουμε τη φτώχεια, τη δυστυχία και την πείνα που θερίζει εκατοντάδες εκατομμύρια συνανθρώπους μας. Όχι δίνοντάς τους χρήματα για να ζήσουν αλλά προσφέροντας χρήματα και τεχνογνωσία για να μπορέσουν να γίνουν αυτάρκες. Με άλλα λόγια να κτυπηθεί το κακό στις ρίζες του και να μη γίνονται απλά καλλωπιστικά «κλαδέματα» που διαρκούν λίγο μόλις καιρό!
Γράφω τούτες τις λέξεις συνεπαρμένος και αγανακτισμένος από ένα ρεπορτάζ που διάβασα χθες γύρω από τον απίστευτο πλούτο ορισμένων δισεκατομμυριούχων. Πλούτος που αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο ενώ στον αντίποδα με τους ίδιους ρυθμούς αυξάνεται η φτώχεια, η ανέχεια, η δυστυχία!
Ένα μικρό μέρος αυτού του τεράστιου πλούτου ορισμένων ανθρώπων (και με τη συμβολή των ευημερούντων κρατών) θα μπορούσε να μετριάσει ή ακόμα και να αφανίσει την πείνα εκατομμυρίων δύσμοιρων.
Το ρεπορτάζ λοιπόν αναφερόταν στους μεγαλογαιοκτήμονες του κόσμου. Και όταν λέω «μεγαλογαιοκτήμονες» εννοώ άτομα που η περιουσία τους φαίνεται από το… διάστημα!
Σύμφωνα λοιπόν με το περιοδικό “The Land Report” ο γνωστός από τις επιχειρήσεις του στον κόσμο της πληροφορικής, Μπιλ Γκέϊτς, κατέχει 1.088.604 στρέμματα (269.000 acres) καλλιεργήσιμης γης σε 18 αμερικανικές πολιτείες, γεγονός που τον κάνει μεγάλο και τρανό τσιφλικά της Αμερικής. Και όμως με αυτή την ασύλληπτη περιουσία βρίσκεται μόλις στην 49η θέση στον κατάλογο με τους 100 μεγαλύτερους ιδιοκτήτες γης των Ηνωμένων Πολιτειών! Φανταστείτε λοιπόν τι γίνεται!
Πρώτος στη λίστα εδώ και χρόνια είναι ο Τζον Μαλόουν. Πόσα στρέμματα έχει ο κ. Μαλόουν; Κρατηθείτε! Περίπου 8,9 εκατ. στρέμματα (2,2 εκατ. acres). Και λέω «περίπου» γιατί αμφιβάλλω αν και ο ίδιος γνωρίζει ακριβώς τι κατέχει.
Άνθρωποι σαν τον κ. Γκέϊτς και τον κ. Μαλόουν είναι πανέξυπνοι, εργατικοί, δημιουργικοί γι’ αυτό και πέτυχαν.
Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι γι’ αυτό και –κατά την άποψή μου– δεν μπορεί να είναι ίσοι σε ότι αφορά τις απολαβές τους και τα όσα απολαμβάνουν. Πολλοί, βοηθούμενοι και από συγκυρίες, πετυχαίνουν πολύ περισσότερα από τους περισσότερους από εμάς. Άλλο, όμως, αυτό και άλλο οι τρομακτικές ανισότητες μεταξύ πλουσίων και φτωχών.
Ναι, κύριε, είσαι έξυπνος, εργατικός, δημιουργικός και να αμειφθείς γι’ αυτά σου τα προσόντα 10, 100, 1000 φορές παραπάνω από κάποιον που δεν τα διαθέτει. Δεν είναι, όμως, ηθικά δίκαιο ο ένας να αμείβεται με ψίχουλα και εσύ με εκατομμύρια.
Επαναλαμβάνω ότι δεν είμαι ειδικός και δεν ξέρω ποιοι είναι οι μηχανισμοί και τα μέτρα που μπορούν να εξαλείψουν αυτή η ανισότητα. Εκείνο που ξέρω είναι ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί η κατάσταση αυτή αν θέλουμε να συνεχίσουμε να αποκαλούμαστε άνθρωποι.
Γιώργος Μεσσάρης
ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Άλλοι δεν έχουν ένα κομμάτι ψωμί να φάνε και μετράνε τους καϋμούς τους ενώ άλλοι, όπως οι μεγαλογαιοκτήμονες, έχουν τα πάντα και δεν προλαβαίνουν να μετράνε τον αμύθητο πλούτο τους! (ΦΩΤΟ ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΣΣΑΡΗΣ).
- Οποιοδήποτε σχόλιό σας μπορείτε να το στείλετε στο ΜΜΕ που φιλοξενεί το δημοσίευμα ή στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση και εγώ θα το μεταβιβάσω: georgemessaris@gmail.com
- Οι τελευταίες παραγωγές ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ του Γιώργου Μεσσάρη: 1: «Σκιές Του Χθες» — Ένα οδοιπορικό στα εγκαταλελειμμένα χωριά της Κεφαλλονιάς και της Ιθάκης. Στα ελληνικά με αγγλικούς υπότιτλους. Διατίθεται σε μέμορι στικ. 2: ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ – ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ. Διατίθεται σε DVD σε τέσσερις γλώσσες. Για να τα αποκτήσετε επικοινωνήσετε με τον ίδιο στην ηλεκτρονική διεύθυνση georgemessaris@gmail.com