Όταν η προσφορά ήταν τιμή και δόξα…
Είχα πριν λίγες μέρες εκφράσει την οργή μου για το πόσο «απάνθρωπη έχει γίνει η ανθρωπότητα». Είναι αδύνατο να ελέγξεις το θυμό σου όταν διαβάζεις ότι «26 άνθρωποι έχουν στα χέρια τους περιουσίες που ισούνται με τα εισοδήματα του φτωχότερου μισού της ανθρωπότητας»!
Γενικά έχουμε ξεφύγει από τα ανεκτά όρια. Ναι, παραδέχομαι ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Αρκετοί ξεχωρίζουν γιατί έχουν περισσότερες γνώσεις και ικανότητες από τους άλλους και πρέπει να αμειφθούν γι’ αυτό. Να απολαμβάνουν δηλαδή περισσότερα από ότι η πλειοψηφία γιατί οι προικισμένοι είναι αυτοί που ανοίγουν νέους δρόμους, που παίρνουν πρωτοβουλίες, που τέλος πάντων είναι ικανοί να κάνουν πράγματα που οι άλλοι δεν μπορούν. Να αμειφθούν, λοιπόν, παραπάνω από τους υπόλοιπους. Άλλο, όμως, η παραπάνω αμοιβή και άλλο η εντελώς απαράδεκτη κατάσταση που παρατηρούμε. Εκατοντάδες εκατομμύρια συνανθρώπων μας να πεθαίνουν της πείνας και καμιά 30 να μη ξέρουν και οι ίδιοι τι έχουν! 
Το απαράδεκτο φαινόμενο έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις από προσωπικότητες όλου του κόσμου και διακεκριμένους οικονομολόγους που προειδοποιούν ότι αν δεν φορολογηθεί ο υπέρμετρος πλούτος η παγκόσμια οικονομία θα αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα.
«Είναι αδιανόητο αυτοί που δεν έχουν να επωμίζονται περισσότερα φορολογικά βάρη από αυτούς που κολυμπούν στο χρήμα» έχουν τονίσει πολλοί ειδικοί ξεκαθαρίζοντας ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο η πείνα που θερίζει σχεδόν το ένα τρίτο που παγκόσμιου πληθυσμού. Το πρόβλημα είναι ότι οι απελπισμένοι της γης στην προσπάθειά τους να φθάσουν παράνομα στην Ευρώπη κυρίως, θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους και παράλληλα προκαλούν ένα σωρό οικονομικές και κοινωνικές παρενέργειες στις ευρωπαϊκές χώρες και ιδιαίτερα στις νότιες (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία).
Την ίδια ώρα αποκαλύπτεται ότι η φοροδιαφυγή σε παγκόσμιο επίπεδο ξεπερνά τα 7 τρισεκατομμύρια δολάρια! Τρελά νούμερα. Οι έχοντες αποδεικνύουν την αδηφαγία τους! Έχει εκλείψει κάθε δείγμα τσίπας, κάθε αίσθημα ευθύνης και προσφοράς προς το κοινωνικό σύνολο με ελάχιστες εξαιρέσεις βέβαια, που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Τα πράγματα, όμως, δεν ήταν πάντα έτσι. Τα φώτα και σε αυτό τον τομέα είχε δώσει η αρχαία Ελλάδα με πρωτοπόρο την Αθήνα.
Στην αρχαία, λοιπόν, Αθήνα η φορολογία εισοδήματος ήταν ανήκουστη καθώς θεωρείτο ασυμβίβαστη με την ίδια την έννοια του ελεύθερου πολίτη.
Πώς, όμως, εξασφάλιζε τα απαραίτητα έσοδα η πολιτεία για την εύρυθμη λειτουργία της;
Με την εφαρμογή της «λειτουργίας», δηλαδή την εθελοντική προσφορά των πλουσίων. Ήταν ένα σύστημα πολύ δελεαστικό αφού όσοι πρόσφεραν γνώριζαν τιμές και δόξες. Έτσι οι πλούσιοι «σκοτωνόντουσαν» για το ποιος θα προσφέρει περισσότερα στο κοινωνικό σύνολο. Την ίδια ώρα στη συνείδηση των αρχαίων Αθηναίων είχε απορριφθεί κάθε έννοια φοροδιαφυγής. Τη θεωρούσαν ανήθικη και επομένως αδιανόητη!
Οι αρχές ζητούσαν από τους πλούσιους να αναλάβουν τα έξοδα κάποιου έργου ή τη συνδρομή τους για την αμυντική θωράκιση της πόλης. Δεν το επέβαλαν γιατί απλά η προσφορά ήταν μεγαλύτερη τής ζήτησης. Τις περισσότερες, μάλιστα, φορές οι πλούσιοι έπαιρναν πρωτοβουλίες, χωρίς δηλαδή να τους το ζητήσει η πολιτεία, και ήταν πρόθυμοι να καλύψουν και πρόσθετες δαπάνες.
Τι γίνεται σήμερα;
Όργιο φοροδιαφυγής κυρίως από τους έχοντες και «βιομηχανίες εικονικών τιμολογίων».
Ως λαός είμαστε υπερήφανοι για τους προγόνους μας. Εκείνο που δεν ξέρω είναι πόσο υπερήφανοι θα ήταν οι πρόγονοί μας για μάς!
Καλή σας εβδομάδα.
Γιώργος Μεσσάρης
ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Αρχαία Αθήνα… η προσφορά στο κοινωνικό σύνολο ήταν τιμή και δόξα και η φοροδιαφυγή αδιανόητη!
- Οποιοδήποτε σχόλιό σας μπορείτε να το στείλετε στο ΜΜΕ που φιλοξενεί το δημοσίευμα ή στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση και εγώ θα το μεταβιβάσω: georgemessaris@gmail.com
- Μία από τις τελευταίες παραγωγές ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ του Γιώργου Μεσσάρη: ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ – ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ. Για να αποκτήσετε το DVD επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας http://www.omegadocumentaries.com ή επικοινωνήσετε με τον ίδιο στην προαναφερόμενη ηλεκτρονική διεύθυνση.