Με τη βαλίτσα στο χέρι…
ΜΕΡΟΣ 5 Μισή ώρα μετά την απογείωση από το αεροδρόμιο Changi της Σιγκαπούρης, το αεροσκάφος συνέχιζε την άνοδο του προς το υψόμετρο πτήσης - τα 34 περίπου χιλιάδες πόδια ενώ είχαμε ήδη αφήσει πίσω μας τον Ισημερινό. Παλιά θυμάμαι το γεγονός αυτό θεωρείτο σημαντικό και οι πιλότοι το ανακοίνωναν: «Κυρίες και κύριοι, μόλις περάσαμε από το Βόρειο…
Με τη βαλίτσα στο χέρι…
ΜΕΡΟΣ 4 Η τάξη στη Σιγκαπούρη βρίσκεται στο αποκορύφωμά της. Όπου και να κοιτάξεις έχεις την αίσθηση ότι τα πάντα είναι στη θέση τους. Η καθαριότητα στους δρόμους, στα εμπορικά κέντρα, στους κήπους, σε όλους γενικά τους δημόσιους χώρους είναι απίστευτη. Μετά υπάρχει και ο σεβασμός του ενός στα δικαιώματα του άλλου. Για παράδειγμα, όταν ένας πεζός…
Με τη βαλίτσα στο χέρι…
ΜΕΡΟΣ 3 Πριν συνεχίσω με τις ταξιδιωτικές εντυπώσεις από την επίσκεψή μας στη Σιγκαπούρη, αξίζει να αναφέρω μερικά ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία γύρω από τη μικρή νησιωτική αυτή χώρα. Σύμφωνα λοιπόν με το μύθο, η Σιγκαπούρη ιδρύθηκε πριν πολλούς αιώνες από έναν πρίγκιπα της Σουμάτρας που φθάνοντας στο νησί είδε ένα λιοντάρι. Ο πρίγκιπας το εξέλαβε ως καλό…
Με τη βαλίτσα στο χέρι…
ΜΕΡΟΣ 2 Η πτήση από την Κωνσταντινούπολη στη Σιγκαπούρη διαρκεί δέκα και πλέον ώρες που δεν περνάνε εύκολα. Εν τάξει μετά το φαγητό θα δεις μια, δύο ταινίες. Μετά τι κάνεις; Αναγκαστικά θα προσπαθήσεις να κοιμηθείς. Εγώ, η Νάταλη και οι συνταξιδιώτες μας σταθήκαμε πολύ τυχεροί στη συγκριμένη πτήση. Συνολικά δεν ήμασταν πάνω από 70 επιβάτες και…
Με τη βαλίτσα στο χέρι…
ΜΕΡΟΣ 1 Μετά από απουσία δύο μηνών, η στήλη επιστρέφει σήμερα με διαφοροποιημένη, για λίγο, τη θεματολογία της. Ο λόγος απλός. Μόλις επιστρέψαμε από ένα ταξίδι που μας πήρε στην Κωνσταντινούπολη, Σιγκαπούρη, Σίδνεϊ και Μελβούρνη. Έτσι αντί να ασχοληθώ, ως συνήθως, με την τρέχουσα επικαιρότητα προτιμώ να μοιραστώ μαζί σας τις εμπειρίες αυτού του όμορφου ταξιδιού. Θα…
Διάφορα…
Αν, πριν κάμποσα χρόνια, μού έλεγε κάποιος ότι η Ελλάδα έχει τάσεις αυτοκτονίας θα τον πέρναγα για τρελό! Σήμερα, όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει αναδεικνύοντας τον τότε «τρελό» στον πιο λογικό παρατηρητή των εξελίξεων στην πατρίδα. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει ως χώρα τεράστια… ψυχολογικά προβλήματα. Οι τάσεις αυτοκαταστροφής είναι έκδηλες σε όλες τις εκφάνσεις διοίκησης!
«Πόθεν Έσχες» συνέχεια…
Έγραψα την περασμένη εβδομάδα για το «Πόθεν Έσχες» των πολιτικών αρχηγών της Ελλάδας αναφέροντας μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα: «…Ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής, των υποτιθέμενων εθνολατρών, κ. Νίκος Μιχαλολιάκος, είναι ο πλουσιότερος πολιτικός αρχηγός. Για το 2012 δήλωσε, μαζί με την σύζυγό του, Ελένη Ζαρούλια, εισοδήματα 271.050 ευρώ (τα 41.000 ευρώ ο ίδιος και 46.179 ευρώ…
Eurovision για… κλάματα!
Πέρασε και το Eurovision 2016 στην ιστορία και στη μνήμη μου θα μείνει ως μια καλλιτεχνική παρωδία γιατί αντί να δοξάσει την τέχνη δόξασε τις πολιτικές σκοπιμότητες! Κατετάγησαν σε δεύτερη, τρίτη και σε πιο κάτω θέσεις πολύ αξιόλογες συμμετοχές (Αυστραλία, Ρωσία, Αρμενία, Αυστρία κ.ά.) για να κερδίσει μια καλλιτέχνιδα που παρουσίασε ένα τραγούδι άκρως πολιτικού περιεχομένου και…
Τα… «φτωχαδάκια» της Βουλής!
Θα μπορούσε να ήταν τίτλος ελληνικής δραματικής ταινίας της δεκαετίας του 60, αν έλειπαν τα αποσιωπητικά και τα εισαγωγικά. Δυστυχώς, όμως, και τα αποσιωπητικά και τα εισαγωγικά είναι απαραίτητα για να αποδοθεί σωστά το νόημα του τίτλου! Γιατί μόνο φτωχαδάκια δεν είναι οι εθνοπατέρες και οι… εθνομητέρες μας! Οι περισσότεροι έχουν μπόλικο παραδάκι, μερικοί μάλιστα παραέχουν, ενώ…
Μας κάνει να ξεχωρίζουμε…
Πολλές φορές αναγνώστες με έχουν είτε ευγενικά επικρίνει είτε αναιδέστατα κατσαδιάσει επειδή στα σχόλιά μου είμαι αυστηρός σε ότι αφορά την ταλαίπωρη πατρίδα. Σέβομαι τις απόψεις όλων αλλά όχι απαραίτητα τον τρόπο έκφρασης της δεύτερης κατηγορίας αναγνωστών.
Θα βγάλουν τη γη από τη… «σούβλα»;
Όπου και αν αγγίξεις τη γη πονάει. Τα βουνά της βογκάνε, οι κάμποι της «ψήνονται» στον… πυρετό, οι θάλασσές της πάσχουν από κάθε λογής μόλυνση και αυτοί που διαφεντεύουν το μέλλον μας μόλις πριν λίγες μέρες έδειξαν σημάδια ότι άρχισαν να βγαίνουν από το λήθαργο!
Σωτήρες της… συμφοράς!
Έγραψα την περασμένη εβδομάδα ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε αφασία και ήρθαν εν χορώ τα πολιτικά κόμματα να το επιβεβαιώσουν! Πριν συνεχίσω, θέλω να τονίσω απερίφραστα ότι πιστεύω στη δημοκρατία (άσχετα αν αυτή, στη σημερινή της μορφή και έκφραση, με έχει προδώσει) και απεχθάνομαι τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Η Ελλάδα σε… αφασία!
Φαίνεται τελικά ότι στην Ελλάδα ελάχιστοι είναι ικανοί να σκεφθούν και να κατανοήσουν πού βρισκόμαστε ως χώρα και ως λαός. Ο καθείς το μακρύ και το κοντό του και πέρα βρέχει! Καμιά συνεννόηση. Καμιά επαφή με το περιβάλλον. Καμιά έστω ένδειξη ότι έχουμε πάρει χαμπάρι πως ένα ακόμα βήμα, ένα τόσο δα βηματάκι, στην πορεία που ακολουθούμε…
Συγκρίσεις που θλίβουν!
Έπεσε στην αντίληψή μου η επιστολή μιας Δανέζας εκπαιδευτικού που διαμαρτύρεται για τους δυσβάστακτους φόρους της πατρίδας της. Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι είναι μια καλή ευκαιρία να κάνουμε μερικές συγκρίσεις μεταξύ Δανίας και Ελλάδας που ενδεχόμενα θα μας βοηθούσαν να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα.
«Βόμβες μεγατόνων» ή από την πόλη έρχομαι και στην κορυφή κανέλλα!
Η κατάσταση έχει γίνει πια απαράδεκτη και προκαλεί ανησυχίες σε όσους έχουν ακόμα την ικανότητα να σκεφθούν. Αναφέρομαι στον «πνευματικό σκουπιδότοπο» που ακούει στο όνομα διαδίκτυο!