Έχει η Ελλάδα ομορφιές…

ΜΕΡΟΣ 6

Σίγουρα ο καιρός δε μας χαλούσε κανένα χατίρι. Έκανε καθημερινά πραγματικότητα ακόμα και τις πιο τρελές μας προσδοκίες. Ο ήλιος ζεστός, σχεδόν αυγουστιάτικος, απέφευγε με μαεστρία τα λιγοστά σύννεφα που σεργιάνιζαν αδέσποτα στον ουρανό, στέλνοντας αδιάκοπα τις αχτίδες του σε ένα πολύχρωμο, ζεστό και ζωογόνο σφιχταγκάλιασμα με την πανέμορφη ελληνική γη.

Μόλις είχαμε εγκαταλείψει την Κατερίνη και κατευθυνόμασταν νότια. Δεξιά μας είχαμε τον Όλυμπο που η επιβλητική του μάζα σε μαγεύει. Ήξεραν οι Αρχαίοι Θεοί τι έκαναν όταν επέλεγαν αυτό το ανυπέρβλητου κάλλους βουνό για μόνιμη κατοικία.

Τα μεγάλα βελτιωτικά έργα στον Αυτοκινητόδρομο Ε75 –τα οποία συνεχίζονται σε αρκετά σημεία– έχουν κάνει τη διαδρομή πολύ ευχάριστη και, το σημαντικότερο, ασφαλέστερη.

Το μεσημεράκι φθάσαμε στη Λαμία, την όμορφη πρωτεύουσα της Φθιώτιδας, με το κάστρο της, τις γεμάτες γαστρονομικούς πειρασμούς ταβέρνες και τα ζαχαροπλαστεία με τις τοπικές λειχουδιές. Στη Λαμία έμενε πολλά χρόνια μια θεία μου (αδελφή του πατέρα μου) με τον άνδρα της και τη γιαγιά μου. Έτσι είχα την ευκαιρία να την επισκέπτομαι συχνά όταν ακόμα νεαρός σπουδαστής ζούσα στην Αθήνα.

Αφού απολαύσαμε ένα νοστιμότατο γεύμα σε κεντρική ταβέρνα και λίγο αργότερα γευτήκαμε τη φημισμένη λαμιώτικη τυρόπιτα, αφήσαμε τη Λαμία και πήραμε το δρόμο για την Αρκίτσα, το μικρό λιμάνι της Φθιώτιδας που συνδέεται με φέριμποτ με τα Λουτρά Αιδηψού. Λίγο πιο κάτω σταματήσαμε σε ένα βενζινάδικο γιατί ο μετρητής καυσίμων έδειχνε ότι το αυτοκίνητο μας «κινδύνευε» άμεσα από… δίψα!

Στην Αρκίτσα φθάσαμε λίγο πριν τις τρεις το απόγευμα και μέσα σε λίγα λεπτά είχαμε επιβιβαστεί στο μικρό φέριμποτ για το ταξίδι προς την όμορφη κωμόπολη της Βόρειας Εύβοιας που διαρκεί γύρω στα 45 λεπτά.

Ενώ πίσω μας η Αρκίτσα «έσβηνε» σιγά σιγά, έκλεισα τη φωτογραφική μηχανή και μπήκαμε στο σαλόνι του φέριμποτ. Δεν είχαμε καλά-καλά προλάβει να πιούμε τον καφέ μας, όταν ο καπετάνιος μάς ενημέρωνε από τα μεγάφωνα ότι σε λίγα λεπτά φθάναμε στην Αιδηψό! Πριν κατέβουμε στο αυτοκίνητο η φωτογραφική μπήκε πάλι σε δράση για τις απαραίτητες αναμνηστικές…

Γρήγορα βρήκαμε το ξενοδοχείο μας και από τη ρεσεψιόν ζήτησα, για ενημέρωσή μας, κάποιο τουριστικό φυλλάδιο.

Αυτό που μας είχε «τραβήξει» στην Αιδηψό ήταν, βέβαια, τα ιαματικά ζεστά λουτρά της που είναι γνωστά από την Αρχαιότητα. Σύμφωνα μάλιστα με τη μυθολογία, ο μυθικός ήρωας Ηρακλής, πριν από κάθε άθλο του, λουζόταν στις πηγές της πόλης, για να προετοιμάσει το σώμα του. Αλλά και στα νεώτερα χρόνια, η Αιδηψός φιλοξένησε σημαντικές προσωπικότητες όπως ο Ουΐνστον Τσώρτσιλ, ο Ωνάσης, η Μαρία Κάλλας, η Γκρέτα Γκάρμπο κ.α.

Η πόλη σήμερα έχει πολλά ξενοδοχεία που παρέχουν ευχάριστη διαμονή και πλήθος παροχών spa περιποίησης και ιαματικών λουτρών. Όμως, όπως μας εξήγησε η υπάλληλος της ρεσεψιόν, τα τελευταία χρόνια, λόγω της κρίσης που πλήττει την Ελλάδα, έχει παρατηρηθεί πτώση των επισκεπτών και αυτό γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των τουριστών ήταν και είναι Έλληνες. «Μόλις πρόσφατα –συνέχισε– άρχισε μια προσπάθεια προσέλκυσης ξένων τουριστών και ιδιαίτερα Ρώσων που λατρεύουν τα θερμά λουτρά…».

Η Εύβοια, όπως ασφαλώς γνωρίζετε, είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας και το βόρειο τμήμα της θεωρείται από πολλούς ως το ομορφότερο κομμάτι της. Η φύση τη Βόρεια Εύβοια είναι αρκετά διαφορετική από το υπόλοιπο νησί, με αλπικά δάση, πλούσια χλωρίδα και πανίδα, επιβλητικά βουνά και γενικά πανέμορφα τοπία.

Αξιοθέατα της περιοχής είναι:

• Η Αρχαιολογική Συλλογή που εκτίθεται σε αίθουσα του υδροθεραπευτηρίου του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού. Η Συλλογή συμπεριλαμβάνει πολλούς θησαυρούς.
• Το παλαιό υδροθεραπευτήριο των Αγίων Αναργύρων, ένα στολίδι νεοκλασικής αρχιτεκτονικής, έργο του Ερνέστο Τσίλλερ, το οποίο θυμίζει εποχές που η Λουτρόπολη της Αιδηψού δέσποζε στη Μεσόγειο, και
• Η Σπηλιά Σύλλα, ένα από τα καλύτερα σωζόμενα ευρήματα της Ρωμαϊκής περιόδου.

Να σημειώσω ακόμα ότι βόρεια των Λουτρών Αιδηψού και κοντά στον οικισμό Νέα Σινασός βρίσκεται η εκκλησία της Παναγιάς της Ντινιούς που έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία.

Η περιοχή της εκκλησίας, κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας, ανήκε σε Τούρκο μπέη. Ο ναός χτίστηκε πάνω σε βυζαντινό ερειπωμένο κτίσμα από την οικογένεια Ριτσώνη το 1952.

Η λέξη Ντινιούς είναι τούρκικη και σημαίνει επιστροφή. Σύμφωνα με την παράδοση, οφείλει το όνομά της στο παρακάτω γεγονός: όταν ένας
Τούρκος στρατιώτης πυροβόλησε την εικόνα της Παναγίας, η σφαίρα εξοστρακίστηκε και επιστρέφοντας τον σκότωσε.

Μεγάλο ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει και η Μονή του Οσίου Δαυίβ, νοτιοανατολικά των Λουτρών Αιδηψού. Πλησίον της Μονής, 20 περίπου λεπτά με τα πόδια, βρίσκεται και το ασκητήριο του Οσίου Δαυίβ.

Ο χρόνος, όμως, κυλάει γρήγορα και πρέπει να συνεχίσουμε το οδοιπορικό μας. Την επομένη φύγαμε από την Αιδηψό και πήραμε το δρόμο προς το Προκόπι, όπου και η εκκλησία με το ιερό σκήνωμα του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου, τη Χαλκίδα και την Αθήνα…

ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Άποψη της πρωτεύουσας της Φθιώτιδας, Λαμίας, το λιμανάκι της Αρκίτσας και πανοραμική άποψη των Λουτρών Αιδηψού από το φέριμποτ.

Μέχρι την επόμενη εβδομάδα να περνάτε καλά και μη ξεχνάτε αυτό που όλοι μας πολύ συχνά δεν… θυμόμαστε: Ζήστε τη ζωή σας σήμερα. Το χθες έχει περάσει ανεπιστρεπτί και το αύριο δεν ξέρει κανείς τι επιφυλάσσει…

Για οποιοδήποτε σχόλιό σας μπορείτε να γράψετε στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση georgemessaris@gmail.com

www.omegadocumentaries.com (Τελευταία παραγωγή: ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ – ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ).